زبان برنامه نویسی سطح بالا یا سطح پایین؟

برای صحبت کردن با کامپیوترها یا دستگاه‌هایی که داخلشان کامپیوتر دارد، مثل ربات‌ها حتماً باید به زبان خودشان با آن‌ها صحبت کنیم تا حرف ما را متوجه شوند. دانشمندان علوم کامپیوتر این زبان را زبانِ ماشین نامیده‌اند. زبان ماشین چیز خیلی عجیب‌وغریبی نیست که نشود آن را فهمید؛ ولی کار کردن با آن‌وقت گیر است. زبان ماشین درواقع زبان مربوط به قطعات الکترونیک است، چون کامپیوترها از قطعات الکترونیکی مثل خازن، مقاومت، ترانزیستور، دیود و … ساخته‌شده‌اند؛ بنابراین برای فهمیدن زبان ماشین باید قطعات الکترونیک را به‌خوبی بشناسید و طرز کار آن‌ها را بدانید. این به این معناست که مهندس‌های الکترونیک حرفه‌ای و یا طراحان مدارهای الکترونیکی به‌خوبی می‌توانند بفهمند که داخل یک کامپیوتر چه خبر است.

هر چیزی که به‌عنوان انواع داده به داخل کامپیوتر می‌فرستیم یا از آن به‌عنوان خروجی تحویل می‌گیریم همه و همه به‌صورت جریان برق در حافظه کامپیوتر ذخیره می‌شود. فرقی نمی‌کند که آن‌یک کامپیوتر شخصی رومیزی باشد، یک تبلت یا یک گوشی همراه. همه این دستگاه‌ها حتی صندوق فروشگاه زنجیره‌ای، دستگاه خودپرداز یا چراغ راهنمایی رانندگی سر چهارراه که بدون نیاز به افسر پلیس ماشین‌ها را هدایت می‌کند همگی به این صورت کار می‌کنند.

اما اغلب برنامه نویسان از لایه زیرین کامپیوتر و اینکه چه اتفاقاتی در آن می‌افتد بی‌خبرند یا خیلی از آن اطلاعات درست و دقیقی ندارند و تنها با یک یا چند زبان مختلف می‌توانند به کامپیوتر دستوراتی بدهند تا کارهای مختلفی انجام دهد. برنامه نویسان در بیشتر موارد به زبان‌های سطح بالا برنامه‌نویسی می‌کنند. زبان سطح بالا یعنی زبانی که به زبان انسان نزدیک‌تر است. به‌این‌ترتیب زبان‌هایی که به زبان ماشین یا کامپیوترها شباهت بیشتری داشته باشد، زبان سطح پایین نام دارد.